ÖĞRETMENE SAHİP ÇIKMAK GELECEĞİMİZE SAHİP ÇIKMAKTIR!
“Son yıllarda üzülerek şahit oluyoruz ki, öğretmene şiddet vakaları artık sıradanlaşmış üçüncü sayfa haberleri arasına girmiş durumdadır. Neredeyse gün geçmiyor ki, öğrenci ya da veli tarafından sözlü ya da fiziki şiddete maruz kalan bir öğretmen haberiyle karşılaşmayalım.
Öğretmenlerimizin motivasyonuna, itibarına, sıhhatine ve hatta canına kast eden şiddet vakaları, artık eğitim hayatımızın en hayati problemlerinden birisi haline gelmiştir.
Bu acı haberlerin sonuncusu da önceki gün İzmir Ödemiş’ten geldi. Ödemiş Kaymakçı Çok Programlı Anadolu Lisesi Müdürü Ayhan Kökmen, iki öğrencisi tarafından tüfekle vurularak öldürüldü. Ayhan Kökmen öğretmenimize yüce Allah’tan rahmet, yakınlarına ve eğitim camiamıza sabır ve başsağlığı temenni ediyorum.
Artık yeter!
Öğretmene ve kamu çalışanlarına yönelik şiddet hadiseleri üzerine ciddi idari ve hukuki tedbirler ivedilikle alınmalıdır. Şiddet vakaları konusunda önleyici ve caydırıcı tedbirleri hayata geçirecek mevzuat düzenlemeleri zaman kaybedilmeksizin hayata geçirilmelidir. Psikolojik danışmanlık hizmetlerinin etkin hale getirilmesi, disiplin yönetmeliklerinin yetersizliklerinin giderilmesi, okullarda güvenlik önlemlerinin alınması vs. gibi düzenlemelerin yanı sıra hepsinden öncelikli olarak öğretmenlerin itibarının artırılmasına yönelik tedbirlerin alınması kaçınılmazdır. Öğretmene verilen değer hususunda öğrenci ve ailelerin bilinçlendirilmesi, öğretmene şiddet vakalarının önünün alınması anlamında gözden kaçırılmaması gereken hususların başında gelmelidir.
Özelde öğretmene, genelde kamu çalışanlarına yönelik şiddet vakalarını önleyebilmek için bahsi geçen mevzuat düzenlemeleri için hemen, hiç vakit geçirmeden, derhal harekete geçilmelidir.
Ayrıca medya kuruluşlarının öğretmenlerimizin itibarını rencide edici haberlerden kaçınmaları, öğretmene saygı ve değeri öne çıkaran yayınlara öncelik vermelerinin de öğretmene şiddet olaylarının önlenmesi anlamında katkısı olacağını da hatırlatmak istiyorum.
Biz öğretmenler, öğrencilerimiz için varız. En büyük sevinç ve gurur kaynağımız, öğrencilerimizin başarı ve mutluluğudur. İzmir’deki gibi münferit hadiseler üzerinden öğrencilerimize karşı duyduğumuz sevgi ve sahiplenme hissiyatımızdan kimse şüphe etmesin.
Çocuklarınız, çocuklarımızdır. Onları daha güzel bir geleceğe hazırlamak için en az sizler kadar istekli olduğumuzu bilmenizi istiyorum. Takdir edersiniz ki, eğitim, okul, aile ve çevre ile bütün olarak yürütülen bir süreçtir. Sizden tek arzumuz; öğrencilerimizle aramızda oluşturduğumuz sevgi ve saygıya dayalı beraberliğimize katkı sağlamanızdır.
İzmir’de kaybettiğimiz Ayhan Kökmen başta olmak üzere hayatını kaybeden tüm öğretmenlerimizi rahmetle anıyor, şiddete maruz kalmış meslektaşlarımıza geçmiş olsun diyor, öğretmene şiddeti lanetlediğimi kararlılıkla ifade ediyor ve bir daha benzeri hadiselerle kamuoyuna gündemine gelmemeyi diliyorum.
Unutmayalım; ÖĞRETMEN SAHİP ÇIKMAK GELECEĞİMİZE SAHİP ÇIKMAKTIR.”
Olayla ilgili görevlendirilen müfettişin görüşlerinden kısa bir alıntı yaparak bitirmek istiyorum. ”DUYGUSUZ NESİL”
“Hayatın gerçekliklerinden habersiz, duygusuz ve bencil bir nesil geliyor. Şehitler için gözyaşı döken kendi ana babalarını anlamıyorlar. Başkalarının çocukları için ağlamaya anlam veremiyorlar. Yanı başımızdaki savaşlar, acı çeken çocuklar, ölen on binlerce insan onları hiç ilgilendirmiyor. Tüm acı gerçekleri çizgi film tadıyla izliyor ve yürekleri hiç acımıyor. Hayatlarının odağındaki tek şey eğlenmek. Eğlenemedikleri tüm zamanları kendilerine işkence olarak görüyorlar…”devamının okunması dileğiyle.
- Biz okula başlama yaşını altı bezli döneme çekmeye çalışıyoruz. Finlandiya’da ise zorunlu okula başlama yaşı 7.
- Türkiye’de çocuklar birkaç sokak ötedeki okullarına bile mutlaka servisle gidiyor. Finlandiya’da ise çocuklar birinci sınıftan itibaren okula yürüyerek veya bisikletle gidiyorlar. Özel durumlar haricinde çocuklar okula aileleri tarafından götürülmüyor.
- Bizde müfredat ve ders kitapları eğitimin baş aktörleri olarak biliniyor. Eğitim kalitesindeki zayıflık genelde bu ikisinin suçu olarak görülüyor. Ama Finlandiya’da çok basit bir müfredat var ve pek değişmiyor. Öğretmenler okutulacak kitapları kendileri seçiyorlar ama yine de ortalıkta pek ders kitabı gözükmüyor. Yani Fin eğitim sisteminde ders kitapları bırakın aktör olmayı, figüran bile değil. Figüranların başrol oynadığı ülkemiz eğitim sisteminden gişe hasılatı beklemek bu yüzden bir hayal.
- Türkiye’de birinci sınıf öğrencilerinin velileri “Bizim çocuk bugün Matematikten 90 aldı,” diye gururla gezebiliyor. Resmiyette not verilmiyor olsa bile öğretmenler sağ olsunlar kendi inisiyatiflerini kullanarak büyük bir özveriyle testler hazırlıyor ve çocukları sınav dolu bir geleceğe hazırlıyorlar. Ama Finli öğrencilere okulun ilk altı yılında asla not verilmiyor. Buradaki öğrenciler ilk olarak 16 yaşına geldiklerinde ülke genelinde bir sınava giriyorlar.
- Türkiye’de öğrencilere çöp attırsanız ertesi gün muhtemelen velileri okulu basıp olay çıkarır. Ama Finlandiya’da öğrenciler okulun tüm işlerini nöbetleşe sistemde birlikte yapıyorlar. Yani Fin okullarında hizmetli yok, tüm işler öğrenciler tarafından yapılıyor. Böylece sorumluluk duyguları gelişiyor.
- Finlandiya’daki okullar öğrencilerin rahat edebileceği şekilde tasarlanıyor. Sınıflarda yaparak-yaşayarak öğrenme modeline uygun alanlar mevcut. Binaların fiziksel özellikleri öğrencilerin evdeymiş gibi rahat etmelerini sağlayacak şekilde düşünülüyor. Türkiye’de ise her şeye hazır olan öğrenciler yıllardır komutla rahatlıyor. “Beni rahatta dinleyin” diye bağıran müdürün karşısında ne kadar rahat olunursa tabi…
- Türkiye’deki özel okullarda ders saati 8. Ama yetmediği için okul çıkışında etütler, hafta sonu kursları ve özel derslerle bu sayı günde 12-14 bandını yakalıyor. Finlandiya’da ise günlük ortalama ders saati 4. Dünya eğitim ligindeki sıralamamıza baktığımızda, nitelik ve nicelik kavramlarının ne kadar önemli olduğu gün yüzüne çıkıyor
- Türkiye’de bütün öğretmenler kendilerini mesleğin zirvesinde görüyor. Sınav sonuçları kötü geldiğinde genelde öğrenme güçlüğünden bahsediliyor. Öğretme güçlüğü çeken öğretmenlerin durumu hep sümen altı ediliyor. Bu yüzden mesleki gelişimle ilgili düzenli bir çalışma yok. Finli öğretmenler ise haftada en az 2 saat hizmet içi eğitime katılmak zorunda.
- Türkiye’de, “Hiçbir şey olamazsa, bari öğretmen olsun,” mantığı devam ediyor. Ama Finlandiya’da öğretmenlik mesleği toplumun en gözde mesleklerinden bir tanesi! Öğretmenler master derecesi olanlar arasından seçiliyor. Lise mezunları arasında öğretmenlik için müracaat edenlerin ancak yüzde onu öğretmen yetiştirme programına kabul ediliyor.
- Ülkemizde öğretmen olabilmek için sınavdan geçer puan almak yeterli. Finlandiya’da ise öğretmen olabilmek için üç aşamalı bir testten geçmek zorundasınız. Bu aşamalar arasında mülakat, ders anlatma gibi bölümler de var. Ülkemizde heykeltıraş olmak isteyenlere bile özel yetenek sınavı uygulanırken, etten kemikten gerçek insanı şekillendirecek olan öğretmenlerin çoktan seçmeli sorularla mesleğe kabul edilmesi kabul edilebilir bir şey değil.
- Finlandiya’da öğretmenlerin gelir düzeyi oldukça iyi. Kendi mesleği haricinde bir iş yaparak ek gelir elde etmeye çalışan öğretmen yok denecek kadar az. Bizde de ek gelir için bir şeyler yapmayan öğretmen yok denecek kadar az. Çünkü aldıkları maaş faturalara bile yetmiyor. Öğretmenlerin fatura ödemek için başka şeylerle uğraşması neticesinde oluşan durumun faturasını da bütün millet ödüyor.
- Türkiye’de en başarılı öğretmen en çok ödev verendir anlayışı hala devam ediyor. Ama Finlandiya’da öğrencilere ödev verilmiyor. Öğrenmenin yeri okul olarak görülüyor. Bu yüzden Finlandiya’da akşamları çocuğunun proje ödevi için kartona boncuk dizen veli yok.
- Finlandiya’da hiçbir babayiğit resim dersinden öğrenci alıp matematik çalıştıramıyor. Bizdeyse öğrenciler matematik dersinde sıkılıp defterlerine resim yapıyor. Sonra matematik öğretmeni çocuğu resim dersinde yakalayıp matematik çalıştırmaya götürüyor. Döngü bu kadar kısırken, sistemin üretken bireyler yetiştirmesini beklemek tabi biraz zor oluyor.
- Bizim sınıflarımızda eğer bütün öğrenciler yerlerinde oturuyor ve ses çıkmıyorsa, o sınıfın öğretmeni övgü alıyor. Ama Finlandiya’da durum tam tersi… Eğer bir sınıftan hiç ses çıkmıyorsa, öğrenciler sıralarında oturuyor ve hiç kalkmıyorlarsa o öğretmen soruşturmaya alınıyor. Çünkü Fin eğitim sisteminde ders anlatan bir öğretmen yok. Hep birlikte etkinlik yapan sınıflar var. Bu yüzden Fin okullarındaki sınıflarda, “Ayakta gezinme evladım, otur yerine,” sözü pek duyulmuyor.
- Finlandiya’daki okulların kantinlerinde su, süt ve meyveden başka hiçbir şey yok. Bizdeyse işin suyu çıkmış durumda. Her teneffüs fıstıklı çikolata yiyen çocukları 6 veya 8 saat sırada oturtmaya çalışmak öğretmenler için büyük imtihan! Belki de bu yüzden teneffüste sınıflardan hızlı boşalma rekoru bizde.
Ne dersiniz, bizde olur mu bunlar? Türkiye’nin yüzölçümü 783.562 km2 Finlandiya’nın 338.424 km2, Türkiye’nin 80 milyon nüfusu, Finlandiya’nın 5.495 milyon nüfusu bulunmakta. Bu istatistiki veriler karşısında zor görünmekte, bize özgü toplumsal ve kültürel yapımıza uygun model kurulmalı, model değişmemeli ve uzun vadeli olmalıdır. HAYIRLISI…Her şey evlatlarımız için.
Eğitim, insanların davranışlarında kasıtlı, kendi yaşantısı yoluyla, istendik, kalıcı izli davranış meydana getirme sürecidir. Bu tanımı daha da açalım;
– Kasıtlı: plan ve program dahilinde.
– Kendi yaşantısı yoluyla: Kişinin sürecin içerisinde var olması.
– İstendik: Eğitimin gerçekleştiği o toplumun beklentisine uygun olması.
–Süreç: Öğrenmeler bir araya gelerek eğitimi oluşturmaktadır. Bunun için de belli bir süre geçmesi gerekmektedir. Bu yüzden eğitim bir süreç gerektirmektedir. Tüm bunlara ek olarak eğitimin kültürle iç içe olduğu, kültürün yeni kuşaklara aktarılmasını sağladığı, kültürü etkileyen ve kültürden etkilenen bir süreç olduğu unutulmamalıdır. Acaba bizler bu süreci ne kadar başardık…
Yenilikçi tasarımlara imza atan bir mühendis, milyonların ayakta alkışladığı bir operacı, altın madalya sahibi olimpik sporcu, Nobel ödüllü bir yazar, eserleri ünlü müzelerde sergilenen bir ressam, simge binaların ünlü mimarı olacakken; neden bankada uzman yardımcısı, atanamayan sosyal bilgiler öğretmeni, acilde dikiş atan doktor veya bir özel bir şirkette excel mühendisi olduk.
Zorunlu güzel yazı dersi aldık biz. Ne yazdığımızdan çok, göze nasıl görüneceği daha önemliydi. Kime göre…
Kimin tarafından seçildiğini bilmediğimiz seçilen seçmeli zorunlu müzik dersi alıp, daha da kötüsü blok flüt çalmaya zorlandık biz.
-Hocam ben gitar çalsam olur mu?
-Olmaz. Müfredatta yok. Flüt çalacaksın. Belki hangi yetenekler kayboldu.
Yeteneği olsun olmasın, sevsin sevmesin herkes resim yapmak zorundaydı. Ve resim tekniğine dair bilgi vermek müfredat dışıydı. Evet çocuklar, bugün natürmort yapacaksınız. Natürmort resim yapmak için kendini paralayan nesildik biz!
Önemli gün ve haftalarda şiir yazma zorunluluğumuz vardı. Yerli Malı Haftası konulu şiir yazmaya zorlanmış bir nesiliz biz. Ve işte sonucu…
Bir gazete köşesi 20 yaşında, muavin, 15 yıldır şiir yazıyor…
Benim canım otomobilim,
Ben seni çok severim,
Sana biner sevdiklerime gider,
Kornaya basar düt düt derim…
Okul bahçesinde çember çizerek koşmak ve kötü havalarda salonda (salonu olanlar şanslı) takla atarak eğitildi bizim bedenlerimiz. İşte Beden Eğitimi bu…
-Ve salonda takla atma dalında altın madalya yine Türkiye`ye gidiyor.
Daha İngilizce`yi doğru düzgün öğrenemeden, yanına Almanca-Fransızca eklediler ki yanlışlıkla bir dili düzgün öğrenmeyelim.
Sonucu ortada.
Bizim neslimizden tarih seven çıkmaz. Orta Asya`dan itibaren tarihleri ezberleye ezberleye geldik biz bu günlere.
-Söyle bakalım İstanbul ne zaman fethedildi?
-27 Mayıs 1453 hocam.
-29 Mayıs. Otur salak herif.
-Peki hocam.
Bizi Türk eğitim sisteminden çıkmış anne babalar büyüttü.
-Baba ben konservatuara gitmek istiyorum.
-Ramazan davulcusu mu olacaksın? Saçma sapan konuşma da test çöz.
Öss`ye girdik. Puan ne geldiyse ona göre tercih yaptık.
-Ooooh 22. Tercihime yerleştim abi. Tıp istiyordum aslında.
-Neresi oldu?
-Su ürünleri.
-Artık üstüne bi bardak soğuk su içersin.
Aslında okula başladığımızda her birimiz farklı özellikleri ve yetenekleri olan bireylerdik. Ama sonuca baktığımızda ne istediğimiz değil, işe göre adam olduk.
Emeği geçen herkese sonsuz TEŞEKKÜRLER.
OKUL MD. SELAHATTİN ERTAN
Bartın Kozcağız ve Çevre Köyleri Derneğimizin Yeni Yerinde Genel Kurul yapıldı
26.05.2017 … Günlerden Cuma (Müslümanın bayramı), aylardan Ramazan. Akşam tüm Müslümanlar Teravih ile, başı Rahmet, ortası Mağfiret, sonu ise, Cehennem’den kurtuluş olan yeni bir manevi iklime dahil olacak.
O Ramazan ayı ki, Cenab-ı Allah (c.c.) Kur’an’ı Kerim’de: “O ramazan ayı ki, insanlara doğru yolu gösteren, apaçık hidayet delillerini taşıyan ve hak ile batılın arasını ayıran Kur’ân, o ayda indirilmiştir.” (Bakara, 2:185.) diye buyurmuş, Peygamber Efendimiz (a.s.m.) “Recep Allah’ın ayıdır. Şaban benim ayımdır. Ramazan ümmetimin ayıdır.” diye Ramazan ayının önemini belirtmiştir.
Ne kadar da özlemişiz o manevi ruhu, iklimi. O manevi ruhu ve heyecanı büyüklerimizin vakarlı duruşlarında, çocuklarımızın heyecanlarında, yatmaya giderken “anne baba ben de oruç tutacağım beni de kaldır lütfen” sözlerinde iliklerimize kadar hissediyoruz.
Ben de Varım Diyebilenler
Bu iklimde, hemşehrilerime bakıyorum, Bartın’dan kalkmış yurdun çok çeşitli yerlerine aş-ekmek için dağılmış hemşehrilerime. Ve İstanbul’da aldığı asgari ücretle bir yandan geçinmeye çalışırken, sıla-i rahimin cennete açılan kapıları olan Derneklerde ben de varım diyen hemşehrilerime bakıyorum.
O Sıla-i Rahim ki, Yüce Allah’ın “Ey insanlar! Sizi bir tek nefisten yaratan ve ondan da (onun türünden) eşini yaratan; ikisinden birçok erkek ve kadın (meydana getirip) yayan Rabbinize karşı gelmekten sakının. Kendisi adına birbirinizden dilekte bulunduğunuz Allah’a karşı gelmekten ve akrabalık bağlarını koparmaktan sakının. Şüphesiz Allah, üzerinizde bir gözetleyicidir.”| Nisa Suresi / 1. Ayet Meali” Sana Allah yolunda ne harcayacaklarını soruyorlar. De ki :“Hayır olarak ne harcarsanız o, ana-baba, akraba, yetimler, fakirler ve yolda kalmışlar içindir. Hayır olarak ne yaparsanız, gerçekten Allah onu hakkıyla bilir.” | Bakara Suresi / 215. Ayet Meali – ayetlerinde müjdeliyor, Peygamber Efendimiz ““Ey insanlar! Birbirinize selâm verin, sıla-i rahim yapın, yemek yedirin! Geceleyin insanlar uyurken namaz kılın ki selâmetle Cennete giresiniz.” Diye yol gösteriyor.
O hemşehrilerimiz, arkadaşlarımız, başımızın üstünde yeri olan dostlarımız ise belki bu ayetleri hadisleri kelimesi kelimesine bilmiyor ama adeta içinde yaşıyor.
Bu heyecanla, Federasyon/Dernek içerisinde büyüklerimiz ve ağabeylerimiz, bize kendi emeğini, bilgisini, gücünü, çevresini sonuna kadar açarak bir çok alanda hızlı yol almamızı sağlıyor, bize yol gösteriyor, bitti dediğimiz yerde bir de bakıyoruz ki aslen yepyeni bir ufkun kapısını aralamışız.
Sıla-i Rahim Yolunda
Federasyon/ Dernek içerisindeki kimi arkadaşlarımız ise 3-5 kuruş maaşıyla, benim etim ne budum ne demiyor, karınca misali ben de varım edasıyla, daha çok hemşehrime ulaşmalıyım, onların küçük de olsa bir yarasını sarabilmeliyim, hastalığında, kan ihtiyacında, cenazesi olduğunda, kötü günde yarasına merhem olmalıyım diye koşturuyor, kimi arkadaşlarımız ise bir araya gelebileceğimiz dernek /federasyon merkezlerini inşa/tanzim etmeye çalışıyor,masa sandalye sohbetlerin olmazsa olmazı çaylar için çay kazanı temin etmeye çalışıyor, kimi arkadaşlarımız iletişim çağını yakalamak için iletişim ve internet sitelerini yapıyor, kimi arkadaşlarımız en ufak bir iş imkanı duyumlarında hemen ilanlar ile duyurular yapıyor, minibüs otobüs ihtiyacı varsa ben buradayım diyor, kimi arkadaşlarımız çoluk çocuk torun sahibi olmasına rağmen iftarlarda ben büyüğüm demiyor kazanın başına geçiyor yemek dağıtıyor,kimi arkadaşlarımız bir arada olabileceğimiz programları düzenliyor, memleketlere gidiyor, hemşehrilerimize ulaşmaya çalışıyor, yol parasıdır, ihtiyaçtır demiyor, benim de Yüce Allah’ın ve Peygamberimizin gösterdiği sıla-i rahim yolunda yapabileceklerim var diyor.
Bunları görünce, içimizdeki o heyecan manevi ruh daha da artıyor. Ve İşte bu halde Ramazan Ayının manevi iklimine, bereketinin içine balıklama dalıyoruz.
Bu Ramazan ayının bereketi ki, bu ayda Sizlerle çoluk çocuk demeden hep birlikte ailecek
02 Haziranda Değerli Büyüğümüz Sabri Avcı’nın öncülüğünde Federasyonumuzca düzenlenen iftarla Ramazanda ilk toplu iftar açılışı yapacağız.
Ardından 11 Haziran İstanbullu hemşehrilerimiz Kozcağızlılar için büyük gün, Dernek Merkezimiz açılacak, Bu günü Federasyon Genel Kurul Toplantısı ve Değerli Büyüğümüz ve Federasyon Onur Kurulu başkanı Hasan Basri Nalbant’ın öncülüğünde Federasyonumuzca düzenlenen iftarla günümüzü sonlandıracağız.
Bitti mi hayır, büyük gün Arefe gününden bir önceki akşam hepimiz memleketimizde, Kozcağız’ımızdayız. Geleneksel hale getirdiğimiz bu seferki iftarı Kozcağızda bulunan kardeş derneğimiz Kozcağız Yüksek Öğrenim Derneği’nin Sayın Başkanı Savaş Buyurman, Yönetim Kurulu ve üyeleri ile ve her zaman birlikte desteğini hissettiğimiz Zafer Yılmaz dostumla birlikte gerçekleştireceğiz. Bu iftarda Tüm Bartın il ve ilçeleri Resmi Özel Kamu Kurum ve Kuruluş Yöneticileri, çalışanları, Kozcağızlı muhtarlarımız, esnafımız, halkımız bizimle birlikte olacak. Bu programda Değerli Hocam İlköğretimden bu yana hep manevi desteğini hissettiğim İlköğretim Okul Müdürüm Hayrettin Uzun da inşallah bizimle birlikte olacak.
Ve ayın sonunda Ramazan Bayramını kutlayacak, Bayram Namazında yine halkamızı yapacak tüm büyüklerimizin ellerinden, küçüklerimizin gözlerinden öpeceğiz, hep birlikte kahvaltılarımızı yapacağız.
Ve bir kez daha diyeceğiz, biz birlikte oldukça gücüz, güçlüyüz.
Daha nice Ramazanlara…
Yönetim Kurulu Başkanı
Derneğimizin değerli üyelerinden Musa Karataş’ın oğlu Fatih Karataş Ortakent Bodrum’da yapılan T.S Türkiye Tenis şampiyonasında Tekler kategorisinde Türkiye 2.si olmuştur.
Fatih Karataş’ı 2016 Şubatta verdiği bir röportajdan kendi sözlerinden tanıyalım;
“1990 Bartın doğumluyum ve 20 yıldır İstanbul’da yaşıyorum. 2009 yılında geçirdiğim bir trafik kazası sonrasında omurilik felçlisi oldum. 4 çocuklu bir ailenin en büyük çocuğuyum. Ailemle beraber yaşıyor, annemi, babamı ve tüm ailemi çok seviyorum. Onlar en büyük destekçilerim, her zaman yanımdalar. Hayatı, yaşamayı, eğlenmeyi bilen biriyim. Futbol hastasıyım, koyu Beşiktaşlıyım. Araba sürerek gezmekten keyif alıyorum.”
Kendisini ve onu hiç yanlız bırakmayan ailesini tebrik ediyoruz. Başarılarının devamını diliyoruz
BARKOZDER
